Pinguins en poolijs
Door: Hopman
27 Januari 2014 | Antarctica, Petermann Island
Als we in Ushuaia aan het eind van de wereld waren dan moeten we nu wel op een andere planeet zijn. En als ik waar we nu zijn in twee woorden zou moeten omschrijven dan komt "andere planeet" ook wel in aanmerking. Geen boek, documentaire of zelfs 3D imaxomniversumfilm kan je voorbereiden op de adembenemende schoonheid die we hier voorgeschoteld krijgen. Een reis naar Antarctica maak je niet, je ondergaat hem. Het continent grijpt je vast en neemt je mee in een wondere wereld van eindeloze tinten lichtblauw en overvloedig dierenleven, overal waar je kijkt. Van sommigen die we vertelden waar we heen gingen kregen we de reactie "Waarom dan? Daar is toch niks!". Ik kan niet eens uitleggen hoe ver die bewering naast de waarheid zit. Het is een voorrecht om hier te mogen reizen, in de laatste grote wildernis op aarde.
De eerste twee dagen waren reisdagen waarin we kennis hebben gemaakt met het leven op het schip, de mensen en de regels. One Ocean doet haar uiterste best om de impact die wij op de natuur hebben te minimaliseren. Er wordt bijvoorbeeld geen eten of drinken meegenomen van het schip, je laarzen moeten ontsmet zijn voor je aan land gaat, en sanitaire stops doe je aan boord. Bovendien reizen er 3 wetenschappers gratis mee om onderzoek te doen. Experts op allerlei gebieden maken ons wijzer over dieren, geschiedenis, fotografie etc. Tot we op de derde dag, nadat we met het blazen van de scheepshoorn en een toost de poolcirkel zijn overgestoken, echt van boord mogen in onze belachelijke outfits. We kleden ons ook alsof we naar een andere wereld gaan. 4 lagen kleding, waarvan de buitenste bestaat uit een oversized rode regenjas en regenbroek. 12 rode Michelinmannetjes in een rubberbootje tussen al dat ijsgeweld. Nietig ben je, in een landschap van wit en blauw, waarin de oorverdovende stilte slechts af en toe wordt onderbroken door een donderklap die aankondigt dat een enorm blok ijs binnen afzienbare tijd van een gletsjer zal afbreken. We landen met onze bootjes op eilandjes propvol met Adelie- en Gentoopinguins. De kuikens in die kolonies zijn een paar weken oud, en stelen voor iedereen de show. Gelukkig storen de kleine zwart-witte pinguins zich totaal niet aan die nieuwe grote rode soort, met hun lompe groene voeten en ronde zwarte snavels die klikklikklik doen. Er is zelfs onderzoek gedaan naar de impact van toerisme op pinguinkolonies, en die is nihil. Onverstoord voeden nijvere pinguinpappa's en -mamma's hun immer hongerige kuikens. Er komt rook van Anja's camera als we terughobbelen naar de zodiak. Soms maken we met die zodiak nog een tochtje door een baai om ander wild te spotten. Zeerobben die op ijsschotsen liggen te zonnen in de tropische 0 graden waarmee Antarctica een boot vol toeristen en gidsen erg blij maakt. Met het weer hebben we buitengewoon veel geluk. De Drake Passage tussen Kaap Hoorn en het Antarctisch schiereiland is berucht om zijn harde wind en metershoge golven. Daar hebben wij niets van gezien, en hem maar omgedoopt tot Drakevijver. En het blijft maar mooi en zonnig. De laagjes kleding gaan uit en onder stralend blauwe hemel genieten we van de reflecties van (ijs)bergen in het spiegelgladde water, en van de zon die het prachtige landschap oplicht en daarna ondergaat in een waterval van rood en geel. Kleuren die je hier overdag alleen ziet in de snavels en de poep van de pinguins.
Over een paar dagen stuur ik deel twee van onze belevenissen tussen poolijs en pinguins.
De eerste twee dagen waren reisdagen waarin we kennis hebben gemaakt met het leven op het schip, de mensen en de regels. One Ocean doet haar uiterste best om de impact die wij op de natuur hebben te minimaliseren. Er wordt bijvoorbeeld geen eten of drinken meegenomen van het schip, je laarzen moeten ontsmet zijn voor je aan land gaat, en sanitaire stops doe je aan boord. Bovendien reizen er 3 wetenschappers gratis mee om onderzoek te doen. Experts op allerlei gebieden maken ons wijzer over dieren, geschiedenis, fotografie etc. Tot we op de derde dag, nadat we met het blazen van de scheepshoorn en een toost de poolcirkel zijn overgestoken, echt van boord mogen in onze belachelijke outfits. We kleden ons ook alsof we naar een andere wereld gaan. 4 lagen kleding, waarvan de buitenste bestaat uit een oversized rode regenjas en regenbroek. 12 rode Michelinmannetjes in een rubberbootje tussen al dat ijsgeweld. Nietig ben je, in een landschap van wit en blauw, waarin de oorverdovende stilte slechts af en toe wordt onderbroken door een donderklap die aankondigt dat een enorm blok ijs binnen afzienbare tijd van een gletsjer zal afbreken. We landen met onze bootjes op eilandjes propvol met Adelie- en Gentoopinguins. De kuikens in die kolonies zijn een paar weken oud, en stelen voor iedereen de show. Gelukkig storen de kleine zwart-witte pinguins zich totaal niet aan die nieuwe grote rode soort, met hun lompe groene voeten en ronde zwarte snavels die klikklikklik doen. Er is zelfs onderzoek gedaan naar de impact van toerisme op pinguinkolonies, en die is nihil. Onverstoord voeden nijvere pinguinpappa's en -mamma's hun immer hongerige kuikens. Er komt rook van Anja's camera als we terughobbelen naar de zodiak. Soms maken we met die zodiak nog een tochtje door een baai om ander wild te spotten. Zeerobben die op ijsschotsen liggen te zonnen in de tropische 0 graden waarmee Antarctica een boot vol toeristen en gidsen erg blij maakt. Met het weer hebben we buitengewoon veel geluk. De Drake Passage tussen Kaap Hoorn en het Antarctisch schiereiland is berucht om zijn harde wind en metershoge golven. Daar hebben wij niets van gezien, en hem maar omgedoopt tot Drakevijver. En het blijft maar mooi en zonnig. De laagjes kleding gaan uit en onder stralend blauwe hemel genieten we van de reflecties van (ijs)bergen in het spiegelgladde water, en van de zon die het prachtige landschap oplicht en daarna ondergaat in een waterval van rood en geel. Kleuren die je hier overdag alleen ziet in de snavels en de poep van de pinguins.
Over een paar dagen stuur ik deel twee van onze belevenissen tussen poolijs en pinguins.
-
27 Januari 2014 - 13:36
Sanderien:
Hoi Rob en Anja, Wat klinkt dat allemaal fantastisch! Wat heerlijk voor jullie om zo'n mooie reis te maken, en dat het weer zo meewerkt is ook super. Zo te horen genieten jullie volop! Fijn dat ik dankzij de leuke reisverslagen een beetje mee kan genieten. Heel veel groetjes en heel veel plezier! Sanderien -
27 Januari 2014 - 13:39
Manoli:
Klinkt geweldig allemaal! Mooi verslag ook :) -
27 Januari 2014 - 13:44
Michiel:
Goed om te horen dat de reis zo'n geweldige indruk gemaakt heeft! -
27 Januari 2014 - 14:17
Marloes:
Wat leuk om met deze berichten jullie prachtige reis een beetje te kunnen volgen! Je hebt de avonturen ook leuk in woorden neergezet Rob. Ik kijk uit naar de foto's (en het 31 december verhaal en de mede.. ;-)). Geniet nog lekker verder samen. Groetjes van jullie huisje, de planten en van Eelse, Marloes, Ella en Janna! -
27 Januari 2014 - 22:35
Huibert:
Voor de jonge pinguïns hoef je trouwens niet zo ver naar het zuiden. Op Nederland 1 is een natuurserie, waar opgroeiende pinguïns de hoogdrol spelen. Van ei tot plons. Best wel lachen! -
27 Januari 2014 - 23:31
Jesca:
Met wat dramatiek en cello kan dit zo op het podium :) Prachtig beeldend, ik zie hoe je toch nog worstelt om de fantastische ervaring in webwoorden over te brengen, maar voor een stukje lukt dat heel goed. Mooi. Geniet maar veel en langzaam. -
28 Januari 2014 - 08:47
Judith:
Klinkt geweldig! We zijn jaloers! -
28 Januari 2014 - 14:50
Arwin:
Hartstikke mooi Rob. Ik kijk nu al uit naar deel 2.
Oh ja, Marco heeft je reisverslag op Facebook gezet. -
30 Januari 2014 - 20:33
Martijn:
Dit lezende worden we wel heeeel nieuwsgierig naar foto's. Ik hoop dan ook dat het met de rook uit het fototoestel mee valt ;-).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
