Bakkie doen?

In Birma rijden ze rechts, en het stuur zit rechts. Een overblijfsel uit de koloniale tijd. Blijkbaar is men verknocht geraakt aan deze manier van rijden, want ook alle nieuwe auto's worden zo geleverd. Hiermee is Huibert de winnaar van de quiz met 1 vraag goed. Wij beraden ons nog op welk prachtig Vietnamees souvenir hier beneden in de straat de prijs gaat zijn.

Inmiddels zitten we weer in Hanoi. Hier geen sierlijke gouden stupa's en verkeersagenten met sarong en teenslippers. Hoekige beelden van arbeiders met enorme vuisten en wapperende rode vlaggen met hamer en sikkel vertellen ons een ander verhaal. Een moderner verhaal over de Socialistische Republiek Vietnam, waar het kapitalisme welig tiert en oude vrouwtjes op de stoep van megalomaan grote partijgebouwen voor een paar cent bananen verkopen. Ons hotel ligt in het oude centrum, vol met reisbureautjes, restaurantjes, souvenirshops en... koffietentjes. Zonder toerisme zou het hier een enorm dooie boel zijn. En als wij koffie moeten komen drinken om te voorkomen dat Hanoi een spookstad wordt, nou, dan doen we daar graag aan mee. Doe ons nog maar een bakkie weasel gold. Voor dit bedrag kan het toch geen echte zijn, dus uitgepoept door een civetkat zijn de bonen zeker niet. De Vietnamezen hebben een kunstmatige manier gevonden om de bonen te laten fermenteren en de smaak van het echte spul te benaderen. En het smaakt inderdaad erg lekker.

Onze introductie in Vietnam was minder lekker. Tegen het vliegtuigvoer van Vietnam Airlines kon ons strakke colaregime blijkbaar niet op. We zijn er beiden een dag van uit de running geweest, maar daarna mochten we naar Halong Bay. Toch wel een van de hoogtepunten van deze reis. In de haven ligt een ware armada van cruiseschepen ons op te wachten en we vrezen even dat het filevaren wordt. Gelukkig is de baai gevuld met bijna 2000 karstbergen, dus je hebt vaak genoeg prachtig uitzicht zonder andere boten ervoor, en ook af en toe een strandje voor jezelf, omgeven door die fabelachtige, soms bijna loodrecht uit zee opstekende bergen. We genieten met volle teugen, varend, zwemmend en kayakkend door dit wonderlijke landschap. We hebben een klein schip uitgezocht, met maar 9 hutten, en hebben het heel gezellig aan boord met een Engels en een Australisch stel. De haven komt veel te snel weer in zicht. Dus plakken we er nog een dagje karstbergen bij. Nu gewoon op het land bij Tam Coc, waar we over een rivier varend en fietsend nog een keer onze ogen uit kijken.

Op onze hotelkamer lijkt het wel alsof er een bom ontploft is. Morgen maar eens kijken of alles nog in de koffers past. We komen eraan. Het is mooi geweest. Het thuisfront roept.....