El condor no pasa
Door: Rob
13 September 2010 | Ecuador, Baños
Er is iets grondig mis in de Andes. We zittn nu al een week in de bergen en we hebben ze nog niet gezien. De bandjes. Je kent ze wel: felgekleurde poncho, zwarte hoed, gitaar, trommel en panfluiten. Veel gezien in heel Europa, maar nog veel meer in Peru. Of ze nu in Ecuador verbannen zijn, of dat ze inmiddels allemáál in Europa zitten, we weten het niet, maar we hebben nog geen één keer El condor pasa gehoord. We maken er een missie van om te achterhalen wat er aan de hand is. Het is wel lekker rustig zo, maar toch anders, deze Andes.
In Vilcabamba hebben we op onze trouwdag een prachtige wandeling gemaakt door de bergen. Het is daar nog niet zo vreselijk hoog, dus we kunnen langzaam wennen aan het tegen bergen opklimmen: we moeten later nog wel tegen een vulkaan op op grote hoogte. Dus, oefenen. In ons Duitse hostel ´s avonds een passend diner met knudeln en stroganoff en natuurlijk een lekker Chileens wijntje.
De rit naar Cuenca was een hele omschakeling na de rust in ons resort te Vicabamba. Voor de busrit van Loja (stad ten noorden van Vilcabamba) naar Cuenca stond 5 uur, maar Kamikaze-carlos bracht ons er in 3 uur en 40 minuten heen. Het zweet breekt je uit als ze vlak voor een bocht langs een ravijn nog even een colonne vrachtwagens en andere bussen gaan inhalen, niet wetend of er tegemoetkomend verkeer is. We hadden er al wel over gelezen, over het idiote rijgedrag van buschauffeurs in Ecuador, maar tot deze rit toe gedroegen ze zich allemaal voorbeeldig, en daarna gelukkig ook weer. In Cuenca is het goed toeven. Een prachtige oude stad met veel mooie koloniale gebouwen (waaronder ons hotel), een prettige atmosfeer, vriendelijke mensen en heerlijk weer. Het weer is eigenlijk al een week hetzelfde: overdag lekker zonnig en ´s avonds fris tot koud. We hebben een hele dag in Cuenca rondgelopen en waren het nog niet zat. Dat is met de meeste steden wel snel zo.
Op de tweede dag in Cuenca zijn we naar Ingapirca gegaan. Dat is de belangrijkste Inca-ruïne van Ecuador, en meteen ook onze laatste hoop oude stenen voor deze vakantie. Vanuit Cuenca kun je een tour boeken naar de ruïnes voor $37 pp, maar wij doen het met de lokale bus voor $8. Dan kunnen we zelf bepalen hoe lang waar en wanneer, en het is ook veel leuker! De bus stopt onderweg om allerlei kleurrijk volk binnen te laten. Vrouwtjes met prachtige kleding, en natuurlijk een hoed op die je in Nederland alleen op het hoofd van een man zou zien. We genieten van de reis en de ruïnes. ´s avonds eten we bij de Colombiaan. Arepa´s: da´s eigenlijk gewoon een broodje warm vlees, alleen is het broodje rond, plat en van mais. Met een heerlijk melkachtig kaneeldrankje erbij. In Cuenca zien we ook nog een dans- en muziekvoorstelling op het plein voor een van de vele kerken. Ook druk bezocht door de Ecuadorianen zelf die volledig opgaan in een van hun favoriete bezigheden: ijsjes eten. Ze eten zich er echt suf aan. Dat is dan ook meteen een van de eerste theorieën over wat er met de muzikanten gebeurd kan zijn. Die zitten misschien wel in de ijsindustrie/verkoop. Bij de voorstelling was overigens wel een bandje met panfluiten, maar dat was geen echte: ze hadden geen hoed, een poncho met maar één kleur, en, last but not least, ze deden geen El condor pasa.
Onderweg van Cuenca naar Baños stoppen we in Alausí. Daar reed tot voor kort de Duivelsneustrein, zig-zag de berg op, maar het spoor is in onderhoud en wij moeten het doen met een blik op de Duivelsneusberg vanaf een bergkam ernaast.
Nu zitten we dus in Baños onder de rook van de vulkaan Tungurahua (die qua naam best in Nieuw Zeeland had kunnen liggen; het doet me in ieder geval denken aan Ruapehu en Tongariro). En ook deze is natuurlijk niet al te lang geleden uitgebarsten; dit jaar nog! Nou ja, die vulkanen hebben ook hun goeie kanten: ze zorgen voor heerlijke thermale baden en daar hebben we vanochtend maar eens goed gebruik van gemaakt. Morgen op naar nog meer vulkanen en het hoogste stuk van deze vakantie.
Vertaling van de week: raice mit chiken (Chinees in Alausí)
Vraag van de week: Welke smaak coka cola wil je, sinaasappel, limoen of pepsi? (zelfde Chinees, we kunnen het nu eenmaal niet laten om in elk land waar we komen een keertje de Chinees uit te proberen, het was zoals altijd weer "anders", en leuk.)
Groetjes,
Anja en Rob
In Vilcabamba hebben we op onze trouwdag een prachtige wandeling gemaakt door de bergen. Het is daar nog niet zo vreselijk hoog, dus we kunnen langzaam wennen aan het tegen bergen opklimmen: we moeten later nog wel tegen een vulkaan op op grote hoogte. Dus, oefenen. In ons Duitse hostel ´s avonds een passend diner met knudeln en stroganoff en natuurlijk een lekker Chileens wijntje.
De rit naar Cuenca was een hele omschakeling na de rust in ons resort te Vicabamba. Voor de busrit van Loja (stad ten noorden van Vilcabamba) naar Cuenca stond 5 uur, maar Kamikaze-carlos bracht ons er in 3 uur en 40 minuten heen. Het zweet breekt je uit als ze vlak voor een bocht langs een ravijn nog even een colonne vrachtwagens en andere bussen gaan inhalen, niet wetend of er tegemoetkomend verkeer is. We hadden er al wel over gelezen, over het idiote rijgedrag van buschauffeurs in Ecuador, maar tot deze rit toe gedroegen ze zich allemaal voorbeeldig, en daarna gelukkig ook weer. In Cuenca is het goed toeven. Een prachtige oude stad met veel mooie koloniale gebouwen (waaronder ons hotel), een prettige atmosfeer, vriendelijke mensen en heerlijk weer. Het weer is eigenlijk al een week hetzelfde: overdag lekker zonnig en ´s avonds fris tot koud. We hebben een hele dag in Cuenca rondgelopen en waren het nog niet zat. Dat is met de meeste steden wel snel zo.
Op de tweede dag in Cuenca zijn we naar Ingapirca gegaan. Dat is de belangrijkste Inca-ruïne van Ecuador, en meteen ook onze laatste hoop oude stenen voor deze vakantie. Vanuit Cuenca kun je een tour boeken naar de ruïnes voor $37 pp, maar wij doen het met de lokale bus voor $8. Dan kunnen we zelf bepalen hoe lang waar en wanneer, en het is ook veel leuker! De bus stopt onderweg om allerlei kleurrijk volk binnen te laten. Vrouwtjes met prachtige kleding, en natuurlijk een hoed op die je in Nederland alleen op het hoofd van een man zou zien. We genieten van de reis en de ruïnes. ´s avonds eten we bij de Colombiaan. Arepa´s: da´s eigenlijk gewoon een broodje warm vlees, alleen is het broodje rond, plat en van mais. Met een heerlijk melkachtig kaneeldrankje erbij. In Cuenca zien we ook nog een dans- en muziekvoorstelling op het plein voor een van de vele kerken. Ook druk bezocht door de Ecuadorianen zelf die volledig opgaan in een van hun favoriete bezigheden: ijsjes eten. Ze eten zich er echt suf aan. Dat is dan ook meteen een van de eerste theorieën over wat er met de muzikanten gebeurd kan zijn. Die zitten misschien wel in de ijsindustrie/verkoop. Bij de voorstelling was overigens wel een bandje met panfluiten, maar dat was geen echte: ze hadden geen hoed, een poncho met maar één kleur, en, last but not least, ze deden geen El condor pasa.
Onderweg van Cuenca naar Baños stoppen we in Alausí. Daar reed tot voor kort de Duivelsneustrein, zig-zag de berg op, maar het spoor is in onderhoud en wij moeten het doen met een blik op de Duivelsneusberg vanaf een bergkam ernaast.
Nu zitten we dus in Baños onder de rook van de vulkaan Tungurahua (die qua naam best in Nieuw Zeeland had kunnen liggen; het doet me in ieder geval denken aan Ruapehu en Tongariro). En ook deze is natuurlijk niet al te lang geleden uitgebarsten; dit jaar nog! Nou ja, die vulkanen hebben ook hun goeie kanten: ze zorgen voor heerlijke thermale baden en daar hebben we vanochtend maar eens goed gebruik van gemaakt. Morgen op naar nog meer vulkanen en het hoogste stuk van deze vakantie.
Vertaling van de week: raice mit chiken (Chinees in Alausí)
Vraag van de week: Welke smaak coka cola wil je, sinaasappel, limoen of pepsi? (zelfde Chinees, we kunnen het nu eenmaal niet laten om in elk land waar we komen een keertje de Chinees uit te proberen, het was zoals altijd weer "anders", en leuk.)
Groetjes,
Anja en Rob
-
13 September 2010 - 20:45
Arwin De Parwin:
Nog gefeliciteeeeeeeeeeeeeeeeeerd!!!
KLinkt allemaal erg goed. Dat broodje, nemen jullie er eentje voor me mee? Hoe waren de oude stenen nou?
Hier is het ook best aardig toeven. Konijn op, haas en wild zwijn is hier in overvloed. Evelyn vind het ook allemaal lekker.
Oh ja, vanavond een werkelijk goddelijke muskaat wijn op.
Zo. Eindelijk wireless internet op onze kamer. Errug handig voor het downloaden van de teletubbies. -
13 September 2010 - 20:46
Arwin De Parwin Weer:
Oh ja, de boel is daar wel erg opgeknapt sinds ze die panfluit bandjes aan Inti hebben geofferd, zeg. -
14 September 2010 - 20:38
Manoli:
:-)
Je mist ze toch niet serieus he, die bandjes. Wij hebben ooit tijdens een lange treinrit in Peru nog eens geld gespendeerd aan het afkopen van en zeer valse El Condor Pasa versie -met dus het verzoek in een volgend treinstel verder te gaan, wat ze netjes deden :-)
De vraag van de week is ook leuk :-))
Gefeliciteerd nog trouwens, en veel plezier nog daar!
-
14 September 2010 - 22:49
Alessandra:
over de bandjes, hebben jullie al muziekwinkels gezien waar charango's (kleine gitaren) te koop zijn? Vroeger, in de glorietijd van de Inti Illimani, zag je ook in Europa charango's die met de rug van een echt gordeldier gemaakt waren ...
geniet van de Andes! -
15 September 2010 - 17:11
Michiel:
Ook nog gefeliciteerd!
Hmmm... sinaasappelcola, da's vast veel lekkerder dan kersencola.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
