Wat Schat

Na een lekker "Engels" ontbijt in ons hotel te Buriram vertrekken we richting Phimai, de tweede Khmer tempel op onze reis. Het is heerlijk weer en de tempel staat er prachtig bij in het zonnetje. Er zijn bijna geen andere toeristen en misschien kan Anja er daarom ZO snel doorheen dat ze bij een hoge drempel haar enkel verstuikt... Thailand en onze
enkels.... dat gaat blijkbaar niet samen. Is het niet Rob op een losse steen in een rivier (4 jaar geleden) dan wel Anja in een tempel. We doen er snel "koud" water op en de schade (blijkt achteraf) valt mee. Wel loopt Anja een paar dagen moeilijk :-(

Na de tempel gaan we schatzoeken. We rijden een kilometer of 50 verder en gaan dan de grote weg af om langs de boerendorpjes te leiden. Iemand heeft een half jaar voor ons in een van die dorpjes een cache verstopt in de dorpstempel (een WAT in het Thais). Zo
komen we nog eens ergens! We zien het dorpsleven zoals je dat eigenlijk nooit te zien krijgt, en we zitten ook nog
eens midden in de tijd van de rijstoogst. Er is echt volop bedrijvigheid. Over weggetjes waarop we natuurlijk niet moeten gaan (Ronald heeft WEER gelijk, de beste terreinwagen is een huurauto) proberen we het dorp te vinden. Dat lukt voor geen meter. We hebben voor Thailand geen goede kaart voor de GPS en dus worden we niet linksaf en rechtsaf over de wegen gestuurd. We weten alleen het eindpunt (en dus de richting), maar de weg leidt maar niet daarheen waar wij naartoe willen. Uiteindelijk keren we op onze schreden terug, gaan koffie en chocola halen in de supermarkt en vragen de verkoopsters om een kaartje te tekenen.
Ze lachen zich een ongeluk om ons, maar schrijven wel keurig de dorpsnamen erbij en wij kunnen onderweg de Thaise kriebeltjes vergelijken met de bordjes. Zo komen we makkelijk bij een prachtig tempeltje (weer zo een die je anders nooit op zal zoeken) en daar vinden we als eerste de "schat". Niemand voor ons had deze nog gevonden, en we snappen wel waarom :-)

Weer op de "gewone" weg aangekomen bellen we naar een Nederlander die homestay programma's draait op het Thaise platteland. We komen waarschijnlijk niet meer op tijd in een grotere stad dus proberen we dit. Henk, zo heet hij, is stomverbaasd over het feit dat wij hem direct benaderen. Hij werkt normaalgesproken voor toeroperators die groepjes van 4 of 6
mensen bij hem plaatsen voor een paar dagen, en was zich niet bewust van het feit dat zijn telefoonnummer op internet te vinden was.... maar onze indruk is dat hij voor het grote Googletijdperk al naar Thailand is vertrokken. Wij zijn dan ook de eersten die op deze manier voor maar een nachtje in Ban Khampom slapen. Het is echt heel leuk. Gewoon bij de mensen thuis in een simpele maar schone slaapkamer, na een bordje gebakken rijst op de markt. Vanzelfsprekend ligt er bij ons gastgezin een pinguindeken voor Anja klaar. Het is er te warm voor, maar attent is het zeker.

Ook Khampom is volop in rep en roer voor de rijstoogst, dus de volgende morgen komt het hele dorp om 5 uur tot leven. Lang slapen we dus niet, en we rijden vroeg weg om nog wat van het platteland te zien. Dan richting Udon Thani om te lunchen. Daar ontdekken we een Thais principe voor parkeergarages dat ons nog onbekend was. Parkeer daar nooit met je
handrem erop want het is de bedoeling dat er zo veel mogelijk auto's in de garage gaan. Voor een rijtje auto's kan altijd nog een rijtje overdwars, als er maar genoeg ruimte overblijft om te "schuiven". We vinden onze auto ingebouwd terug, maar de parkeermannetjes duwen wat auto's weg en maken een gat waar we net doorheen kunnen.... weer een ervaring rijker.

Aan het eind van de middag bereiken we Nong Khai en vinden een leuk guesthouse aan de Mekongrivier. Na een heerlijk bakkie Blue Mountainkoffie (die we nog kennen uit China) is het mooi geweest voor deze keer....

Tot later!
Anja en Rob