Donderende draak

Zo, we zijn eindelijk door de bergen aan het banjeren. Na een overnachting in Delhi en een in Kathmandu, gezeur met een taxichauffeur die niet op tijd op het vliegveld was om ons op te halen en wel betaald wilde worden (welcome to India), en behoorlijk wat gelazer over een dooreisvisum voor Nepal dat we niet kregen omdat ons "bewijs" van doorreizen (tickets voor Bhutan) op het kantoor van onze agent lag (nieuwe regeling: geen vrijstelling van visumplicht meer voor mensen die korter dan 3 dagen blijven, pas ingevoerd natuurlijk), zijn we dan nu in Druk Yul. Het land van de donderdende draak, zoals de Bhutanezen hun land zelf noemen.
Ondertussen hebben we met een klein deel van onze meegebrachte dollars en euro's solide geinvesteerd in harde valute. We hebben Indiase en Nepalese Rupees gekocht, en om het risico te spreiden, ook nog wat Bhutanese Ngultum. Nu gaan we hoog vanuit de bergen kijken naar de vallende dollar en euro, en als we terugkomen hebben we, denken we, wel genoeg om zo veel euro's terug te kopen dat we voortaan met ons eigen vliegtuig op vakantie kunnen (lekker je eigen film kiezen, een bed aan boord en gezelschap van zussen van vrienden die natuurlijk mee mogen als ze toevallig op dezelfde dag naar dezelfde bestemming reizen.... hoe kan het toch weer!). Kom maar op met de crisis.

Bhutan laat zich het best omschrijven als een kruising tussen Zwitserland, de Efteling en een luxe hotel (vol pension). Prachtige berglandschappen met "chalets" die stuk voor stuk toonbeelden van vakwerk zijn. Het hout boven de typerende wite onderkant is sierlijk uitgesneden en kleurrijk beschilderd met prachtige motieven. Atypisch voor het Zwitserse landschap zijn de rijstvelden, maar het zijn weer de rijstterrassen die we al vaker gezien hebben en die zulke mooie plaatjes opleveren.

De uiterst vriendelijke mensen dragen bijna allemaal een traditioneel kostuum. De vrouwen, zoals onze gids Radha, zien er elegant uit in een soort sarong met een net jasje erboven, maar de mannen...... die dragen een soort kamerjas, tot de knie opgetrokken en hooggehouden met een stoffen "riem". Daaronder kousen tot boven de kuit, en daaronder weer..... moderne Westerse schoenen of zelfs gympen. Er is ook wel een traditionele schoen, maar die zit volgens de mensen hier zo vreselijk rot dat ze het kledingvoorschrift wat dat betreft maar aan hun schoen lappen. Tja, het ziet er niet uit, maar het verhoogt wel degelijk het Eftelinggehalte. Het eten, dat je in Hotel Bhutan 3x per dag voorgeschoteld krijgt is erg lekker. Het lijkt helemaal niet op Indiase Curry of Chinees. Sterker nog, je zou hier, als je wilt een Hollandse selectie kunnen maken uit het aanbod en elke dag aardappel anders, (licht gekruide) andijvie of boontjes en stukjes (licht gekruide) kip kunnen eten. Maar dat is onze eer te na en wij nemen ook alle andere dingen erbij: rijst, rundvleesprutjes, scherp gekruid varkensvlees, visballetjes, miehoen met groente, groente in vage sausjes etc. Van rokers aan de andere tafel hebben we geen last, want deze horecagelegenheid kent natuurlijk een rookverbod, ook buiten, tot aan de grens (misschien m.u.v. toeristen, maar daar hebben we nog geen bewijs van gezien).

Bezienswaardigheden zijn er ook genoeg. Afgezien van de mooie natuur, bergpassen, vergezichten op de Himalaya, zijn er ook de oude Kloosterburchten, de Dzongs. Die lijken wel wat op die in Tibet vermoed ik zo, en ze zijn werkelijk schitterend. En entree betalen.... dat hoeft niet, je hebt immers al entree voor het hele park betaald. Dus je rijdt in je luxe Hyundai Tucson met chauffeur en gids van plek naar plek en trekt alleen af en toe je beurs voor een cola of een Bhutanees koekje met chemische sinaasappelsmaak. Kortom, superlatieven schieten weer te kort; het kan gewoon niet op. Naast al het bovenstaande: Veel schoner dan India en Nepal, veel betere temperaturen, lieve mensen overal om je heen, geen files, geen toeterende andere automibilisten, overal rust rust rust en frisse berglucht overal waar je komt.

Toeristenhemel? Nou, hmm we zijn Hollanders, dus er is altijd wel wat te klagen: De entreeprijs is enorm hoog (maar goed daar krijg je dan wel auto, gids, chaufeur, hotelkamer, eten en entreeprijzen voor) en je betaalt hem elke dag opnieuw, en het concept toetje kent men hier echt helemaal niet! Als laatste gang bij je eten krijgen we elke dag....... een appel.

We zijn nu net in Thimphu, de hoofdstad, in het eerstvolgende verslag schrijven we meer over wat we hier beleven. We gaan o.a. natuurlijk op jacht naar de enige geocache in Bhutan. Onze gids en chauffeur zien het wel zitten om te gaan schatzoeken.

Groetjes,
Anja en Rob