Serengeti Symphony?

Dag allemaal,

Ik ga eerst nog even terugkomen op enkele reacties die hier geplaatst zijn:

Arwin en Jurgen, het stikt hier van de oud Egyptische en oud Nubische invloeden. Thoth, Horus, Sobek, Apedemak, Anubis, Seth en vele anderen zijn alom tegenwoordig.

Van rare beesten eten zal het deze vakantie niet komen. Zoals ik al had gemeld mogen maar een paar restaurants wild serveren, en die blijken standaard menu's te hebben zonder veel spannends erop (Krokodil is het enige dat in mijn boekje als relatief exotisch gemarkeerd staat), maar wel met een leuk prijskaartje. Dan maar pizza.

Edith, Wuppie zat veilig in de filmtas. Uit voorzorg, niet tegen de gruwelijke scenes, maar omdat we niet wisten of er beesten in de Mara zitten die graag Wuppie's lusten.

Na ons avontuur in de Masai Mara zijn we naar Tanzania gereden. Bij Lake Victoria zouden we moeten kamperen tussen een enorme horde aan insecten, maar er was een mogelijkheid om te upgraden. Als echte raskampeerders gaan wij natuurlijk meteen voor het huisje. Een prachtig Afrikaans rond hutje met balkon waar 's ochtends en 's avonds de nijlpaarden(!) langs lopen van het meer naar het riet en andersom.

Vanwege de vele insecten is het vogelleven hier ook zeer uitbundig. Dus gaan we vogels "spotten". Lastig hoor, zo'n roodblauw honingetertje tussen de verdorde lichtbruine vegetatie. Op het strand lopen Marabu's, grote vogels die met de gieren wedijveren om de karkassen van prooidieren. Al hozend met een plastic bakje gemaakt van een lege fles motorolie maken we een boottochtje naar een afgelegen vissersdorp. Dat is best indrukwekkend. Deze mensen hebben een hard leven, zoals zo velen in Afrika. We voelen ons natuurlijk wel wat bezwaard, maar de gids (een inwoner van het dorp) vertelt ons dat dat onzin is. Door te komen kijken helpen we een beetje mee de mensen van het dorp een beter leven te geven. Alleen al de fooi van de roeiers is een vermogen, en die wordt gedeeld met het hele dorp.

Na Lake Victoria rijden we bijna direct de Serengeti in. Prachtige landschappen en enorme kuddes met gnoe's, zebra's en thomson gazelles. Dat is raar! Volgens de grote trek, misschien wel bekend van de documentaires, moet de meerderheid van die beesten nu in de Masai Mara zitten, maar volgens de locals zijn de beesten "in de war". Grote groepen gnoe's en zebra's zijn al terug uit de Mara en veel beesten zijn niet eens gegaan. Maar verder hoeven we ons geen zorgen te maken over de invloed van de mens op het klimaat.... De verwarring zorgt er wel voor dat we nog een deel van de plaatjes zien die we verwachtten van de Serengeti. Maar een symphony is het zeker niet. We gamedriven ons suf, maar het wil maar niet lukken met luipaard en cheeta. Volgens de gids hebben we ze wel gezien, in de verte, maar als we inzoomen met onze camera's kun je in de cheeta net zo goed (of beter nog) een pluche beertje Colarcol zien en in het luipaard (tussen de takken van de bomen) een tas (een ontzettend foute tas, dat wel). Wel zien we nog vele giraffen, een paar olifanten, buffels, leeuwen (o.a. een slapende leeuwin van heel dichtbij), struisvogels en enkele poelen vol nijlpaarden.

In de lodges waar we slapen is het ook feest met de dieren. Het stikt er van de klipdassen, apen, en mangoesten. Ze zijn half tam, dus we kunnen er mooie foto's van maken. Het eten in de lodge's in de Serengeti is fantastisch. Lange rijen dampende schalen met eindeloos veel lekkers, en als toetje: kies maar uit, schuimtaart, chocolade-rum kogels, hemelse chocolademousse, etc etc.

Op naar de Ngorongoro krater, waarover volgende keer meer.

Verspreking van de dag: Achter Rob liep een groep bavianen (voor Italianen... met excuses aan Alessandra).

Groetjes,
Rob

PS: wie ons reisschema kent ziet dat ik achter loop. Dat ga ik in de komende dagen inhalen.